-Ana, mən əsgərliyə gedəndə sən də ağlayacaqsan?-yumru yanaqlı, balaca Hüseyn ayaq barmaqlarının ucunda qalxaraq əlindəki əskiylə atasının baş daşını silə-silə anasından soruşdu. Oğlunun gözlənilməz sualından ana özünü itirən kimi oldu. O, çaşqınlığını biruzə verməməkdən ötrü oğlunun qapqara, qıvrım tellərini qarışdıraraq onun əlindəki əsgini alıb üzündəki kədəri süni təbəssümlə gizlətməyə çalışdı. Ətrafdan gələn yasin səsinə, ana boğazında düyünlənən qəhəri udqunduqca sanki köksünə köz basdılar.
-Yox, mənim gözəl balam niyə ağlayım ki? Hələ bu barədə danışmaq sənin üçün çox tezdir. Bir də, hələ sən beşinci sinifdə oxuyursan e.Əsgərlik yaşına gör neçə ilin var? Mən istəyirəm ki, sən indi ancaq və ancaq dərslərini yaxşı oxuyub məktəbdə əlaçı olasan.Mən də başqa savadlı şagirdlərin anaları kimi oğlumun uğurlarına baxıb fəxr edəm.S əndən indi təkcə bunu istəyirəm oğlum!
Hüseyn sanki anasının dediklərini eşitmirmiş kimi:
-Bilirəm ana, qoy hələ bir az da böyuyum, boyum atamın boyuna çatsın- əli ilə atasının baş daşını göstərdi – onda mən də əsgər gedəcəm. Bilirəm, ağlayacaqsan! Çünki əsgərliyə gedən bütün oğlanların anaları həmişə onların arxasınca ağlayır. Guya özün bilmirsən də. Yanımda ağlamasan da, mən gedəndən sonra oturub ağlayacaqsan!
Ana dolmuş gözləriylə ərinin baş daşından ona baxan şəklinin düz gözünün içinə baxdı. Bu elə boyuk carəsizlik idi ki. Axı o ərinin ölümünə doyunca ağlaya da bilməmişdi. Haçan ürəyinin yanğısını hönkürərək söndürmək istəmişdisə, ya “sən Şəhid yoldaşısan, qürurlu ol” demişdilər ya da oğlu üzülməsin deyə, göz yaşını ürəyinə axıtmışdı. İndi balaca oğlunun bu sualı elə bil qarmağ olub boğazına keçdi. Başını aşağı salıb susmağa məcbur oldu. Anasının dinib-danışmadan dolub qaldığını görən balaca Hüseyn çiyinlərini çəkərək, sinəsini balaca kişi ədasıyla qabağa verib, böyüklərə xas olan bir qətiyyətlə ucadan səsləndi:
-Sən ağlasan da, ağlamasan da, mən əsgərliyə gedəcəyəm ana! Axı sən mənə sənin atan ölməyib, o hər yerdə səninlədir deyirsən.
Hüseyin əllərindəki tozu tökmək üçün bir birinə çırpdı və anasının boynunu qucaqlayıb qulağına pıçıldadı:
– Mən atamın olduğu hər yerdə güclüyəm!
Ruhiyyə Abbaszadə
