ABŞ prezidenti Trampın Putinlə hər telefon danışığı sonuncunun həm Ukraynaya, həm də digər postsovet ölkələrinə qarşı təcavüzkar siyasətini daha da alovlandırır. Putin bu telefon danışıqlarını velikorus şovinizminin, təcavüzkar və terror siyasətinin şirnikləndirilməsi kimi qəbul edir.
Bunu Avropa.info-ya açıqlamasında Milli Məclisin sabiq deputatı Qulamhüseyn Əlibəyli deyib.
Sabiq millət vəkili qeyd edib ki, təxminən 2 saat davam edən sonuncu telefon danışığının məzmunu tam açıqlanmamış Ukraynaya, xüsusən də onun paytaxtı Kiyevə rusların tam miqyaslı dron və raket hücumu, o cümlədən ballistik və qanadlı “İsgəndər” raketlərindən istifadə olunması bunu bir daha təsdiq edir.
“Yəqin ki, bu hücumda ABŞ-ın Ukraynaya hərbi dəstəyinin dayandırılması haqqında Trampın qərarı da əhəmiyyətli rol oynayıb. Guya müharibəni dayandırmaq istəyən Tramp, özünün dediyi kimi sülh danışıqlarına dair konstruktiv nəsə eşitmək əvəzinə, Amerika dövlətçiliyinin formalaşmasında Rusiyanın rolu haqqında Putinin mühazirəsini dinləməyə məcbur olub. Başqa sözlə, Putin Amerikanı daha da böyük edəcəyi vədlərini verən və Nobel sülh mükafatı almaq istəyən Trampla əməlli-başlı məzələnib”, – deyə o əlavə edib.
Q. Əlibəyli sual edib ki, görəsən, daha nələr baş verməlidir ki, dünyanı Rusiya ilə ABŞ arasında bölmək istəyən Tramp Putinlə razılaşmanın mümkün olmayacağını qəbul etsin? Onun sözlərinə görə, Trampla hər telefon danışığından sonra Putinin iştahı daha da artır, Ukraynadan və digər postsovet dövlətlərindən istədiklərinin sayını daha da artırır:
“Trampın Putinlə razılaşmaq istəyi ABŞ-ın ənənəvi müttəfiqləri ilə, ilk növbədə Avropa ilə də münasibətlərində ciddi problemlər yaradıb və faktiki olaraq kollektiv Qərbi parçalayıb, demək olar ki, Avropa ölkələrinin böyük əksəriyyətinin artıq ABŞ-la ənənəvi müttəfiqlik münasibətlərinə güvənci itib.
Düzünü desəm, mən bu vaxta qədər hesab edirdim ki, şərti olaraq inkişaf etmiş ölkələr adlandırılan dövlətlərdə oturuşmuş siyasi-hüquqi mexanizmlər var və bu mexanizmlər dövlət başçılarının spontan qərarlarının qarşısını ala bilər. Fransada Makron, ABŞ-da Tramp mənim bu təsəvvürümü alt-üst etdi. Deməli, həmin mexanizmləri də bir nəfər dağıda bilərmiş”.
